TETIMBANGANING JAGAD
GAMA BUDHI KAWERUH URIP SAJATI
gedhe duwe timbangan cilik..
akeh timbangane satithik..
olo tetimbange becik..
timbangan iku mesti ono ing tengah.tengahe..
ya iku sing perlu dititiprikso.
Kahanan loro kang tetimbangan iku ora ono wates ing tetepe..tengah.tengahe mau ngolah.ngalih manut jaman..manut papan..yaiku manut karepe wong akeh.
Upamane mangkene :
Dek jaman biyen duwe duwit sewu rupiya iku wus aran sugih nanging jaman saiki ora..duwe duwit puluan ewu iku wus sugih tumraping wong kere, nanging tumrape sing sugih ora.
dadi ngarani sugih miskin..bodoh pinter iku manut jamane lan ditimbang karo sopo.
timbangan iku mesti duwe kosokbali..
timbangan iku ora duwe pungkasan nanging kosokbali duwe pungkasan.
Wetan iku timbangane kulon, nanging wong lumaku ngetan, ing bumi kene bisa muncul ing kulon, sebab bumi iki bunder..wetan.kulon iku ora duwe pungkasan, amargo sawijining pulo keno dadi wetan, ya biso dadi ono ing kulon, yen katimbang pulo liyane..
lor iku timbang karo kidul, lan uga kosokbaline, sebab ono jeduge ing pucuk ancere bumi..ora ono papan ing bumi kang ono sak.lore pucuk elor..mentung iku kosokbaline dipentung..yen wong dipenthungi bae, pungkasane ora dadi menthung..seje karo wong lumaku mangulon dadi bali mangetan.
Wutuhing jagat iki soko timbangan, yen sawijine kahanan ilang timbangane:
Ya banjur ilang babarpisan..yen wong sadeso podo racak olehe duwe duwit ,
mesti ora ono aran sugih lan miskin.
yen doyoing bumi sing narik mbulan ugo lintang liyane ora timbang, amesti mbulan katut marang salah sijine sing narik, dadine ora ono mbulan.
mulane urip ojo mung nyawang kahanan siji bae, kudu biso nyawang timbangane ugo...
wong ora weruh kepenak, yen ora weruh kangelan.
sawijining wong diseleh ing pulo sepi, disangoni duwit sewu.yuto, ing kono deweke ora biso ngaku sugih, sebab ora duwe timbangan wong liyo.
Macan iku memangan sato liyane ing alas..yen alase dibabad, sato pepangane macan dadi entek, senajan macane ora dikapak.kapakake, yo banjur melu entek, sebab tetimbangane sing mangan karo sing dipangan wis owah..ono tanduran katekan ama walang..walang maune mung sethithik, amargo oleh pakan akeh, banjur tumangkar akeh..walang duwe satru yoiku manuk, yen walange mundak, manuk yo nimbangi mundak, amargo manuk siji mangan walang akeh, suwe.suwe walange entek, manuke y melu entek, ora dadi mundak akeh, sebab pakane ilang.
Tegese :
Saben ono gelaring urip ditumpes, mesthi ngatutake tumpesing timbangane
Mulo lakune donya iki ubeng.ubengan manut kalangan bunder..upomo macan ditumpes, celenge ora kalong, dadine kakeyan, lan yen kurang pangan ing alas, banjur moro ngrusak tanduran, rusaking tanduran, ngilangake pangane wong, yen wong ora numpes ama celeng, bakal ora ngalap asiling tanduran..dadi ilange macan mesti njaluk ilange timbangan kahanan liyane.
Ono wong waras..klebon bakteri, bakteri iku tumangkar mangan getih, agawe laraning awak, nanging getih banjur nimbangi ngetokake zat sing biso nawar racune bakteri...yen akehe wis timbang, awak lagi biso waras..yen durung biso nimbangi, awak tansah lara bae..wong nyambutgawe rekoso, timbange kudu mangan sing akeh..yen mangane akeh nanging rekasane awak kurang, y banjur ora timbang ing awak..utowo nyambutgawe rekosi nanging sethithik mangane iku ora timbang, banjur tenaganing awak kurang..
Mulane kudu biso ngilo lan njogo timbangane sakehing kahanan.
