Catur Sembah
Kang kapisan : sembah roso ( jiwo )
yoiku anetepi ayeming tyas ing saben dinoe, amargo ayeming tyas kui kang nuntun marang pepadhange jiwo, kaademan kang rinasakake iku arane sembah roso sayekti.
Kang kapindo : sembah cipto ( sukmo )
yoiku anetepi sengseming tyas ing saben dinoe, yen biso mangkono, iku aran wus oleh pepadang pangroso uripe, ateges eseming tyas iku rupane welas asih.
dadi tetep ing kawelas asihan marang kang tinompo lan rinoso.
hiya welas asih marang pepadhaning urip tanpo amilih.
Kang katelu : sembah badan ( nyowo )
yoiku murih eseming tyas, nalikane nemu ing leloro, penak, ora penak, becik, olo
tetep katanggep nganggo sukaning nala,
ateges ninggal pangarsulo ( gethinge tyas),
amargo yo mung eseming tyas iku kang bisa andadikake weninge nala.
Kang kapapat : sembah rogo
yoiku awak sakujur utawa poncodriyo diajegno/kulino tumindak jujur,
ora mung jujure pangucap, nanging jujure tumindak ing saben dinoe,
iku arane sembah rogo sejati.
